Ҳангоми сохтани сарпӯшҳои деги алаф чиро бояд ба назар гирифт?

Сохтмони сарпӯши деги алаф як раванди мураккаб ва муҳимест, ки ба нуктаҳои зерин диққат доданро талаб мекунад:

1. Тадќиќоти мавзеъ: Пеш аз сохтмон бояд аз љумла шароитњои геологї, ќубурњои зеризаминї ва муњити атроф тањќиќоти амиќ гузаронида шавад. Дар мавридхои зарурй барои муайян кардани плани сохтмон тадкикоти геологй ва озмоиши хок гузаронда мешавад.
2. Тарҳрезии нақшаи сохтмон: Дар асоси натиҷаҳои тадқиқот нақшаи асосноки сохтмон бояд таҳия карда шавад. Бо дарназардошти талаботҳои функсионалӣ ва сарбории сарпӯшҳои қубурҳои деги алаф, нақшаи сохтмон бояд ба стандартҳо ва хусусиятҳои дахлдор ҷавобгӯ бошад.
3. Омӯзиши кормандони сохтмон: Кормандони сохтмон бояд омӯзиши касбӣ гузаранд, то бо нақшаи сохтмон шинос шаванд, малакаҳои истифодаи бехатариро азхуд кунанд ва қоидаҳои дахлдори бехатарӣ ва чораҳои муҳофизатиро фаҳманд.
4. Тадбирҳои бехатарӣ: Тадбирҳои бехатарӣ дар майдони сохтмон муҳиманд. Кормандони сохтмон бояд таҷҳизоти зарурии муҳофизати инфиродӣ пӯшанд, қоидаҳои бехатариро риоя кунанд ва бехатарии худро таъмин кунанд. Дар баробари ин, дар майдони сохтмон барои таъмини бехатарии одамон дар атрофи он аломатҳои огоҳкунанда гузошта, хатҳои огоҳкунанда гузошта шаванд.
5. Таҷҳизот ва асбобҳои сохтмонӣ: Барои таъмини сифат ва самаранокии сохтмон таҷҳизот ва асбобҳои мувофиқи сохтмонро интихоб кунед. Ҳама таҷҳизот ва асбобҳо бояд ба қоидаҳои бехатарӣ мувофиқат кунанд, барои таъмини кори дурусти онҳо мунтазам тафтиш ва нигоҳдорӣ гузаранд.
6. Интихоби масолеҳи сохтмонӣ: Интихоби масолеҳи сохтмонии дорои сифат, аз ҷумла масолеҳи сарпӯши канализатсия, семент, қум ва шағал. Сифати масолех ба сифати сохтмон ва устувории сохтор бевосита таъсир мерасонад ва масолехи пастсифат набояд истифода шавад.
7. Назорати рафти сохтмон: Плани сохтмонро катъиян риоя кунед ва рафти сохтмонро назорат кунед. Х,ар як кадам, ба монанди гузоштани сарпушхои чуйборхо, рехтани цемент, пур кардани регу шагал, бояд аз назорати катъии сифат гузарад.
8. Санҷиши сифати сохтмон: Пас аз анҷоми сохтмон, санҷиши сифати сохтмонро анҷом диҳед. Санҷед, ки монтажи сарпӯши манобеъ бехатар аст, оё семент пурра шифо ёфтааст, оё якхела пур кардани қуму шағал аст ва боварӣ ҳосил кунед, ки сифати сохтмон ба талабот ҷавобгӯ аст.
9. Санҷишҳои мунтазам ва нигоҳдорӣ: Пас аз анҷоми сохтмон, сарпӯшҳои қубурҳои деги алафро мунтазам тафтиш ва нигоҳ доред. Давра ба давра алафҳои бегона ва партовҳои атрофро тоза кунед ва дастрасии бемамониатро таъмин кунед. Дар баробари ин, ҳолати истифодабарии сарпӯшҳои қубурҳоро мунтазам тафтиш кунед ва дар сурати ошкор шудани мушкилот онҳоро зуд таъмир кунед ё иваз кунед.

Хулоса, сохтмони сарпуши манорахои дегхои алаф бояд катъиян аз руи плани лоихакашй ба амал бароварда, ба тадбирхои бехатарй ва назорати сифат диккат дода шавад, то ки сифат ва бехатарии сохтмон таъмин карда шавад. Илова бар ин, ҳамоҳангсозӣ ва иртибот бо шӯъбаҳои дахлдор бояд ба назар гирифта шавад, то сохтмон бомуваффақият таъмин карда шавад. Пас аз ба итмом расидани сохтмон, бояд мунтазам тафтиш ва нигоҳдорӣ гузаронида шавад, то истифодаи мӯътадили сарпӯшҳои ҷӯйборҳо ва муҳити тоза нигоҳ дошта шавад.